Współcześnie naleśniki cieszą się ogromną popularnością na całym świecie. Są podawane w restauracjach, domach, jako street food, a ich wariacje są niezliczone - od tradycyjnych receptur po nowoczesne interpretacje z różnorodnymi nadzieniami.

Dzięki swojej uniwersalności i smakowi pozostają jednym z ulubionych dań wielu kultur. Ich popularność oraz wszechstronność przygotowania sprawiła, że przetrwały wieki, czyniąc je jednym z klasycznych dań polskiej kuchni. Począwszy od dawnych tradycji kuchni domowej, po nowoczesne eksperymenty kulinarne, naleśniki od lat zajmują szczególne miejsce w sercach smakoszy. Jednak to, co zaczęło się od prostych, tradycyjnych przepisów, stało się teraz dynamicznym fenomenem gastronomicznym, który zdobywa popularność w restauracjach na całym świecie. Szczególnie w ostatnich latach trend podawania naleśników w restauracjach znacząco się rozwinął.

Historia naleśników sięga wiele wieków wstecz i obejmuje kultury na prawie całym świecie. Wiemy, że były przygotowywane w starożytnym Rzymie. W skład receptury wchodziły mąka, mleko, jajka i sól, zatem były dość podobne do współczesnych. Placki zarówno tam, jak i w starożytnej Grecji, podawano z różnymi nadzieniami, głównie słonymi. W średniowiecznej Europie były popularne wśród szlachty. Podawano je na dworskich bankietach, gdzie były nazywane ?plackami z mleka? lub ?cienkimi plackami?. Z czasem pojawiło się wiele regionalnych wariacji, takich jak francuskie cr?pes, angielskie pancakes czy rosyjskie bliny. W Rosji bliny miały szczególne znaczenie kulturowe i religijne. Tradycyjnie spożywano je podczas Maslenicy, staroruskiego święta wiosny i końca zimy, obchodzonego przed Wielkim Postem. Bliny symbolizowały słońce i odrodzenie natury. Znane były też w Azji. Pierwsze zapiski o japońskich okonomiyaki czy dorayaki pochodzą z okresu Edo (lata 1603-1868).

Tradycyjne polskie naleśniki mają swoje korzenie w kuchniach wielu grup społecznych. Pożywne "placki mączne" czy "placki z mleka" przygotowywano z prostych składników, które były łatwo dostępne. Spożywała je szlachta, mieszczanie i chłopi, chociaż rodzaj nadzienia oraz sposób przygotowania różnił się w zależności od statusu społecznego i zasobności gospodarstwa. W czasie dworskich uczt podawano je z wykwintnymi nadzieniami, takimi jak ser twarogowy, kawior, polane były delikatnymi sosami. W okresie średniowiecza naleśniki były również ważnym elementem tradycji kulinarnej związanej ze świętami i obchodami religijnymi. W Wigilię Bożego Narodzenia gospodynie przyrządzały je z makiem, który symbolizował obfitość i dobrobyt w nadchodzącym roku. W okresie międzywojennym i powojennym naleśniki stały się popularnym daniem w polskich domach, a także w małych restauracjach i kawiarniach, gdyż są stosunkowo tanie w przygotowaniu.

Naleśniki to bardzo wszechstronne danie, dające wiele możliwości. Mogą być podane jako danie śniadaniowe, obiadowe, kolacyjne, deser. Uniwersalność sprawia, że są atrakcyjne dla różnych grup klientów. Tym bardziej że szefowie kuchni są w stanie dostosować składniki i nadzienie tak, aby zaspokoić preferencje dietetyczne i smakowe gości. Mogą być wzbogacane o warzywa, owoce, orzechy. Przyjmować różne kształty. W wersji wegańskiej, wegetariańskiej, bez glutenu. Są też produktem regionalnym.

Czy będąc w Paryżu, można nie zauważyć budek z francuskimi crepes? Cienkie naleśniki przygotowywane z ciasta na bazie mąki pszennej, jajek, mleka i masła stały się symbolem miasta. Można wybrać opcję z dżemem, cukrem, słodkim kremem, bitą śmietaną, a nawet serem i szynką. Z kolei rosyjskie bliny są grubsze, smażone z ciasta drożdżowego lub na zakwasie, zazwyczaj na bazie mąki pszennej lub gryczanej. Podawane z kawiorem, kwaśną śmietaną, masłem, dżemem, miodem. Znane są też wariacje ze śledziami. W Tokio zjemy okonomiyaki, smażone na patelni z ciasta składającego się z mąki, jajek, wody lub bulionu dashi oraz kapusty, kiełków fasoli, z mięsem, owocami morza. Na koniec, przed jedzeniem, polane majonezem, sosami i posypane płatkami bonito. Szwedzkie pannkakor są grubsze i bardziej puszyste. Z kolei indyjskie dosa są cienkie, robione z fermentowanego ciasta ryżowego i z soczewicy, podawane z ziemniakami, warzywami, curry. To tylko przykłady różnych wersji naleśników serwowanych w różnych krajach na świecie. Każdy ma swoje własne tradycje, techniki i preferencje dotyczące przygotowania i podawania naleśników, co sprawia, że są one tak różnorodne i interesujące dla miłośników kulinariów.

Na tradycji się nie kończy. Znamy przykłady restauracji na świecie, w których podchodzi się do naleśników kreatywnie. Zastępują tortillę w burrito, z zachowaniem typowych składników nadzienia - fasoli, ryżu, warzyw, guacamole, salsy. Powstają naleśnikowe tacos, burgery, cannelloni, a nawet lasagne, gdzie placki wykorzystywane są zamiast tradycyjnych płatów makaronu. Warstwy naleśników przeplata się mięsem mielonym, sosem pomidorowym, serem ricotta i serem mozzarella. Wykorzystanie różnych technik przygotowania placków: smażenia, pieczenia, gotowania na parze czy grillowania, różnych rodzajów mąki i płynów, ma wpływ na teksturę i smak naleśników, w efekcie możliwości ich przygotowania i podania stają się nieograniczone.

CAŁY ARTYKUŁ <KLIKNIJ TUTAJ>