Włoskie bąbelki cieszą się niesłabnącą popularnością. Na czym polega ich fenomen? Zdaniem znawców składa się na to kilka czynników - lekkość, orzeźwienie, a także owocowo-kwiatowa nuta.

Winogrona, z których wytwarza się prosecco, uprawia się zwłaszcza w północno-wschodnich Włoszech, w regionach Veneto i Friuli-Venezia Giulia. Geograficznie to miejsce zlokalizowane między Dolomitami a Morzem Adriatyckim. Wszystko za sprawą połączenia klimatu, gleby oraz tradycji winiarskiej.

Korzenie winiarstwa w regionie obejmującym obszar dzisiejszego prosecco sięgają co najmniej czasów rzymskich. Odmianą winogron wykorzystywaną częśto do produkcji prosecco jest glera. To klasyczny szczep z północno-wschodnich Włoch. Glera może być łączona z innymi rodzajami winogron, w tym z pinot nero. Połączenie tych dwóch odmian daje modne w ostatnim czasie różowe prosecco.

Oczywiście znaczenie ma także stopień wytrawności - najpopularniejsze stopnie to te oznaczone na etykiecie zwrotem "brut" i "extra dry'.

Nie sposób mówić o prosecco, nie uwzględniając bąbelków, które, podobnie jak we francuskim szampanie czy hiszpańskiej cavie, są produktem naturalnym, wytworzonym w trakcie procesu fermentacji. Różnica polega jednak na tym, że w przypadku włoskiego wina proces zachodzi w stalowej kadzi, a nie w butelce. Ten sposób produkcji wina musującego nazywany jest metodą Charmata, metodą włoską lub metodą prosecco.

Do bazowego wina znajdującego się w szczelnie zamkniętej kadzi dodaje się mieszankę drożdży i cukru, w efekcie czego rozpoczyna się druga fermentacja. Po jej zakończeniu, wino jest filtrowane i butelkowane pod ciśnieniem, tak aby zachować w nim bąbelki. To właśnie dzięki zastosowaniu tej metody prosecco uzyskuje owocowo-kwiatowy aromat.

Popularność prosecco wynika także z czynników kulturowo-socjologicznych - kojarzy się z latem, wakacjami i beztroską atmosferą, dlatego warto zadbać, aby nie zabrakło go w letniej karcie alkoholi.